غزل شماره ۱۵۶ حافظ در اوایل حبس خواجه قوام‌الدین محمد صاحب عیار وزیر شاه شجاع سروده شده است. صاحب عیار از رجال بزرگ دوره آل مظفر است. حافظ در بیت نخست ممدوح را به زیبایی، خوش اخلاقی و وفاداری می‌ستاید که هیچ‌کس نمی‌تواند این سه ویژگی را انکار کند. در ادامه به دیگر ویژگی‌های یار ازجمله رازداری، دلپذیری و.. اشاره می‌کند.