غزل شماره ۱۴۸ حافظ دست کم در هشت نسخه قدیمی آمده، مربوط به ایام جوانی اوست و از توصیفات و تصویرسازی بدون ایهام بهره می‌گیرد. حافظ قدح در دست گرفتن یار را سبب شکستن بازار بت‌های زیبا می‌داند. چشم شهلای یار چنان خمار است که همه گمان مستی به او می‌برند. حافظ عاشقانه در پای او زاری می‌کند و امیدوار است یار دست او را بگیرد.