غزل شماره ۱۱۴ حافظ یک غزل عاشقانه است که در کمال بلاغت بیان شده و هر خواننده‌ای را که در کار شعر و شاعری دست داشته باشد به تحسین وامی‌دارد. حافظ می‌گوید اگر معشوق بر من گذر کند، همای سعادت یا همان مرغ بخت و اقبال نیک را به دست می‌آورم. در ادامه از خیالات خود در وصال لب و زلف یار سخن می‌گوید و اینکه نباید ناامید بود.